Kominy i piecyki
W ostatnich dniach nasiliły się pożary sadzy w kominach. Jednak nie trzeba statystyk, by wiedzieć, że sezon grzewczy to naprawdę niebezpieczny okres. Poza kominami mam na myśli również wadliwą wentylację i zagrożenie czadem. Przygotowując się do zimy pamiętamy o zgromadzeniu zapasu opału, ale już znacznie rzadziej o sprawdzeniu stanu technicznego pieca CO, o szczelności jego podłączenia z kominem i drożności przewodów. To samo dotyczy wszelkiego rodzaju piecyków jedno lub dwufunkcyjnych, zasilanych gazem, montowanych zwykle w mieszkaniach. A grożące z tej strony niebezpieczeństwo, przynajmniej potencjalne, jest większe, gdyż kotłownie to pomieszczenia zwykle odrębne, w których człowiek nie przebywa stale, natomiast tzw. junkersy pracują w tej samej przestrzeni, w której tętni codzienne życie. Choćby tylko z tego powodu zadbajmy, by stan techniczny tych urządzeń nie stanowił dla nas zagrożenia, wezwijmy fachowca, by zajrzał, skontrolował, może coś wyregulował.
Bezpieczny, sprawdzony system grzewczy zapewnieni nam komfortowe warunki bytowania w czasie zimowych chłodów. Pamiętajmy jednak, że w tym okresie fizyka nie zawiesza swoich praw na kołku w szafie, obowiązują one dalej i nawet Święta Bożego Narodzenia nie zmienią faktu, że w procesie spalania niezbędny jest tlen. W żadnym przypadku nie możemy ograniczać jego napływu do pomieszczeń, w których znajduje się piec centralnego ogrzewania czy wspomniane junkersy. Zaklejanie kratek wentylacyjnych, układanie kocyków pod drzwiami, brak przewietrzania pokoju przy szczelnych oknach, praktycznie nie daje oszczędności a stwarza idealne warunki do wytworzenia się czadu, tlenku węgla, czyli śmiertelnie niebezpiecznego gazu, nie bez przyczyny zwanego „cichym zabójcą”. Bezbarwny, bezwonny i w zasadzie nie do wykrycia, dlatego też walka z nim do łatwych nie należy.
Temat czadu i zagrożenia, jakie z sobą niesie pozostaje wciąż aktualny, wciąż w kraju słyszymy o dramatycznych wydarzeniach, kończących się śmiercią, bywa, że całych rodzin. Dla chętnych zamieszczam link do internetowego filmu, bodajże z 2013 roku (https://www.youtube.com/watch?v=PFlUD80ra3s - można też wpisać w wyszukiwarkę „Czad cichy zabójca”), który do sieci wprowadzili radomscy strażacy w ramach ogólnopolskiej kampanii prewencyjnej „Nie dla czadu”. W kontekście głównego wątku poruszono w nim także kwestię domowych czujek tlenku węgla. Bazując na zgłoszeniach i zdarzeniach, jakie na terenie naszego powiatu miały miejsce w zeszłym i na początku bieżącego roku, trzeba uznać, że społeczeństwo powoli przekonuje się do urządzeń sygnalizujących podwyższone stężenie nie tylko czadu, ale również gazu. Pośrednio świadczy o tym wzrastająca ilość interwencji do wzbudzonych czujek.
Wróćmy do pożaru komina. Jednym z objawów może być szum, hałas, jaki powstaje przy gwałtownej reakcji spalania się sadzy na całej wysokości przewodu. Co wtedy robić? W pierwszej kolejności telefon do straży pożarnej. Potem, z zachowaniem pełnej ostrożność, jeżeli jest taka możliwość, wygasić piec, wyjąć żar i wynieść go na zewnątrz. Dobrze byłoby zamknąć piec i przynajmniej od dołu odciąć dopływ powietrza do palącego się komina. Zabieg ten skutecznie zmniejszy intensywność palenia. W żadnym wypadku nie wlewać wody, gwałtowne schłodzenie a przede wszystkim siła rozprężającej się pary wodnej niszcząco wpłynie na konstrukcję komina, zwiększając istniejące i tworząc nowe pęknięcia. Powstałe szczeliny mogą przyczynić się do rozprzestrzenienia ognia na strych i pomieszczenia mieszkalne.
Po akcji gaśniczej strażacy pozostawią miejsce pożaru do dozorowania, ale przede wszystkim nakażą, by przed pierwszą próbą rozpalenia ognia w piecu, stan techniczny komina bezwzględnie sprawdził mistrz kominiarski. Powstałe podczas pożaru uszkodzenia mogą okazać się naprawdę niebezpieczne, choćby jako źródło czadu, czy w ogóle dymu i innych toksycznych produktów spalania. Tu naprawdę gra idzie o życie.
mł. bryg. Dariusz Zajączkowski
